(Axşam yatağımda uzanarkən tabut gəldi ağlıma və ölən o qədər insan...)
Yatıram qara bir tabutun içində
Taxtalar ruhumu üşüdür bədənimsə yox olub
Yaşadıqlarım axıb gedir
sonra süzülür tabutun deşiklərindən
tərpəşdikcə taxtalar deyir ruhuma r ruhum
bura soyuğdu soğuk bura dardı
Qışqırsam səsimi eşidərmi çöldəkilər???
doğurdan!!!
Axıb gedən hekayəmin əlindən tutucaq olan kimsə var çöldə???
Mən ölərkən
hekayəm yaşasa kaş başqa bir bədəndə
ruhum hemışə yarım və əksik qaldı
Yatmazdım gecələri
Qan çanağına dönmüş gözlərlə qarşılayardım səhəri
Nə vaxt ürəyim qırılsa ruhum incisə
ağlamaq istəsəm
qan tökülerdi gözümdən
Son dəfə baxsa ruhum geridə qalan hayatıma
Bağlasam gözümü bundan sonra ağlamaq olmasa
O qara tabutun deşiklərindən əvvəl hekayəmi üflədim çölə
İndi bədənsiz ruhumdan nəyin səbəb olduğunu bilmədiyim
Qanlar süzülür o məsamələrdən yalan dünyaya
və qara tabutdan axıb gedib ruhum qara torpağa [by angreifen 18.05.09 02:25]
0 cart-curt:
Yorum Gönder