Çarəsizlik

Tulladılar insanlar məni qaranlıq bir zindana.
Çox qorxdum,
Əvvəllər xəyallarım var idi
Sarıldım ümüdlərə
Sonra.................................................
İnsanlar yığıldı ətrafıma
Pis bir niyyətim yox idi!
Sadecə dost bildim hamısını özümə
Maskalıymış hamısının üzü,buna görə çaşdım
Masklarını çıxartdılar,budur qanlı,tüpürcəkli,laxtanmış və qurumuş qanlı sifətlər gördüm.
O vaxt anladımki onlardan deyiləm.
Tulladılar məni qaranlıq sükutun qulaq batırdığı tənhalıqla dolu zindana!
Zincirlədilər biləklərimi
Hər ümüdüm müsbət istiqamət alərkən
Biləklərimə kəsdilər
Dözmüyüb hər dəfə biləyimin kəsilməsinə görə yox gücsüzlüyümə baxıb qışqırarkən
Onlar çaqqallar kimi gülürdülər.
Hər xəyal qurduğumda şallaqladılar
Gözlərim 2 qara çuxurdan ibarətdi artıq
Yerimdə durub gözlüyürəm?(niyə!?)
Bəlkə sağalar deyə duyğularımın bədəni..
Bəlkə itər maskalar!
Nur üzlülər dartıb çıxardar məni bu zindandan!
Biləklərimin kəsikləri işıldıyır saf qanımla
Parlaq qırmızı bir işiq süzülür qəlbimin çatlaqlarından
Saf sevgimin işıqları
Hər gün daha çox qorxudur o qəlbsizləri
Buna görədə hər gün daha çox işgəncə verirlər.
Bütün bunlara baxmayaraq içimdəki məni itirməyəcəyimə görə And içdim!