Gözləməklə heçnəyin sonu gəlməz.Gedən də gəlməz canım anladım sənsiz olanda bunu.Ya mən qocalanda,ya mən öləndə.Ya da heç 5 il sonra İnandıra bilmərsən özüvə.Uzaqda qarışıq panarama sən yenədə uzaqlaşırsan səssiz səmirsiz məndən.Günləri saymıam heç dünəndən.Mən həmişə əvvəli yaxşı sonrası pis olan qəhrəmanlardan oldum.Nə isə saymıram səbəbsiz səbəbləridə.Arada tək dəniz qırağına gedirəm.Həmin arada tək uzanıram sahildə.Sən yoxda toxunur rüzgar,xəfifdən əllərimə.Bu şəhərdə elə bil doğma adamım yoxdu.Elə bil mən tamam hər kəsə yadam.Danışdıqlarından heç bir söz belə anlamıram.Əvvəllər sevgilim var idi,yaxşı saya biləcəyim dostlarımda var idi.indi baxdımda ətrafa heç kimsə yoxdu yanımda.Qardaşım,atam,anam çox yaxşı insan olsalarda,heç bir işimə qarışmasalarda mən heç vaxt onlarla səmimi ola bilmədim.Mən heç özüm kimi olmadım onlarla vərəqlərdə olduğum kimi.yazdığım o əzik-üzük kağızlarda yanır hər gün.Bura yazdıqlarım isə ağzıma gələnlərdi blogum.Bəzən sıxılır insan.Ölüm qoxusu ətrafı bürüyür.O gün havada bir başqa olur.İndı həmin günlərdəndi blogum.sahildən çox uzağam,anam uzağa getmə deyərdi həmişə,böyüdüm yadımdan çıxdı.İndi mən düşüncələrlə çox uzaqlardayam.Azmışam.