O nə cür olursa olsun heç kimə ümüd vermr,İnsanların yalan gülüşlərinə və saxta göz yaşlarına inamırdı.

Bunlarının hamısına nifrət və təqqir edici ğülüşlərlə cavab verirdi!Çünkü o heç insanların vecinidə deyildi.Bu yalana özünü inandırmışdı

çetin olsada olsada bunu artıq dərk etmişdi.Yaşadığı 17 illik həyat boyu sevilmək sevmək adlı oyunun qıraqdan baxan tamaşaçısı olmuş

və heç vaxt bu oyuna qoşulmamışdı.Ancaq özü yazdığı həmdə rejissorluq elədiyi qısa həyat filmində rol alırdı.

Kinolarında həmişə kədərli,vəhşi,nifrətlə dolu olan,faşist,sevgidən yoxsul amma buna baxmayaraq heç vaxt heyifslənməyən və öz dünyasında öz daxilində

xoşbəxtliyi axtaran rolları oynuyurdu...O ancaq özünü belə rahat hiss edirdi.Onun üçün nə keçmişi var idi nədə gələcəyi.
Nə doğrusu nədə yalanı.Nə azı nədə çoxu.O bu həyat tərzini çox sevirdi.Keçmiş illər ərzində

aralıqlarnan ülgüc ilə simmetrik cizgilrlə cızdığı ayaqlarına baxır,üzündə sanki güllər açırdı, bir anlıq olsada sevinirdi çekdiyi ezablara
seviniridiki hələdə o xatirələri saxlaya bilib.O xatirlərdə sanki cəkdiyi kinolardan biri idi istədiyi vaxt kadr arxaya çeviri və təkrar
baxıb həzz alırdı.Həmişədə o vaxt yenidən qurmaq istədiyi dünyasına təzəcə göz açmış kimi olurdu!!!